เรื่องมันกะคือวา มีหมู่บ้านห่างไกลอยู่หมู่บ้านนึง ญาติโยมเพินเฮ็ดบุญเฮือน กะเลยได้มนต์หลวงพ่อ กับเณรน้อยไปสันจังหัน(ฉันท์เช้า)สั่นดอกหวา
เบิดวัดกะมีอยู่สององค์ทอนั่นหละ พอไปถึงบ้านเจ้าภาพ คือมันเป็นยามฝนน้อ
กิจนิมนต์กะบ่ค่อยมี หลวงพ่อบ่ค่อยได้สันของแซบมาโดนหลายมื้อ แมออกพูเฒ่าเพินกะ
เอาไปถวายบ่ได้แนวอยู่น้ำบ้านนอกน้อ ทางมันกะบ่คอยดี
หลวงพ่อได้เห็นของดีๆเพินกะลืมคาว(ลืมตัว)สะแหล่วหล่ะ สันเข้าไปจนเต็มที่จนขี้แตกกับ
หม่องเลยแหล่ว “เป็นจังซี่แล้วสิเฮ้ดจังได๋น้อ” พะนะหลวงพ่อเพินคิดอยู่ในใจ ทางแมออกนั่งนบมือพ่อว่อยังบ่ฮู้จักอีหยัง เณรน้อยนั่งอยู่ไกล้หลวงพ่อก่อมู
เหม็นจนวาสันต่อบ่ลงแล้ว “มันกะจังซี่หล่ะน้อหลวงพ่อบ้านนอกบ้านนาฝนตกซะขี่สีกใต้ตะลาง
มันกะเหม็นแนจักนอยคือสิบ่เป็นหยังดอกน้อ”
เจ้าภาพเพินบอกหลวงพ่อเพราะวาบ่อฮู้ว่าที่แท้กลิ่นนั้นมันบ่แมนกลิ่นขี้สีกแต่เป็นผลงานของ
หลวงพ่อเพินผุนน่ะ ทางหลวงพ่อยังคิดบ่ออกวาสิเฮ็ดจังใด๋ได้แต่เฮ็ดหน่าซงฮ่ายๆแล้วบอก
เจ้าภาพวา “ฮือ เหม็นกะเรื่องของมันโลดเป็นหยัง ไปยากหยังนำมันแถ่”พะนะเพินวาน่ะ
ตั้งถี่แท้แมนเหม็นขี้เจ้าของ ………………….ทางเณรน้อยเริ่มเอามือมาปิดดังเจ้าของแล้ว
นั่งคึดอยูโดนเติบหลวงพ่อเพินกะเลยคิดวาสิเอาสาดที่เพินนั่งอยู่ตุ้มขี้เจ้าของกลับวัด คิดได้จังซั่นเพินกะทำทาเอามือลูบสาดหล่อยๆสั่นแหล่วหล่ะ.
“โอ้วววว…..สาดผืนนี่้คือจังลายงามแท้น้อหลวงพ่อมักแล้วล่ะ ให้ขอไปใซ้อยู่วัดซะเป็นหยัง” แมออกนึกวาแมนหลวงพ่อเพินเว้าหยอก “อยากได้กะให้บ่อไ้ดดอกค่ะ
เพราะวาสาดผืนนั้นมันเป็นของเพิน อิสันกะยืมเขามาคือกัน” หลวงพ่อได้ยินจังซั่นกะเลยเปลื่ยนแผนทันที เพินเลยเฮ็ดหน่าขึงขังใส่เจ้าภาพ “หือ ประสา
วาสาดผืนเดียวขอซำนี้กะบ่อไดมันคือสิขี่ล่ายตายมันแท้ กูสิขี้ใส่ซ่ำซะดอก”พะนะเพินวา ทางแมออกเพินนึกว่าแมนหลวงพ่อเว้าเหล่นซี่อๆเพินผัดเลยตอบหลวงพ่อไปวา
“โอย ขั่นกล้าขี้ใส่กะขีใส่โลดสิอดสาเมี้ยนเอาดอก”วาซ้าน
เว้าจั่งซี่มันกะเข้าแผนหลวงพ่อหั่นแหล่ว หลวงพ่อได้ยินจังซั่นกะลุกป่องงองซิดผ้าสบง
” พรือดดด” ขี่้ก้อนบักใหญ่ตก เปะ โลด!!!!!!
ซุมแมออกเหลียวเบิงหน่ากันซองลองปากกะบ่อออก ทางเณรน้อยนั่งอยู่ข้างๆบ่อฮู้จัก
ความสิเฮ็ดคือกันเพินเลยถามหลวงพ่อ “เอ้าหลวงพ่อขี้ไส่สาดเพินอีหลีสั่นติ” หลวงพ่อหันมาทางเณรน้อย “มึงสิไปออนซอนเฮ็ดอีหยังมันบ่อแมนของพ่อของแมเฮาตั้ว
ไปน้อย เมือวัด” วาทอนั้นเพินกะยางกุนกุนเมือวัดเลยแหม….
ซาธุ..อย่าให้บาปเด้อ..
ี
