มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งลาสิขามาใหม่ๆ ชาวบ้านจะชอบเรียกเขาว่าไอ้ทิด พอถึงเวลากลางคืนไอ้ทิดจะไปจีบสาว เมื่อเดินไปได้ครึ่งทางไอ้ทิดก็รู้สึกปวดท้อง จึงไปนั่งอูจจาระบนขอนไม้ เขาอูจจาระไปถูกหลังเต่าพอดี ก็เลยคิดว่าอุจจาระตัวเองเดินได้ ไอ้ทิดนึกในใจว่าตัวเองคงบวชนานจนมีวิชาอาคมต่อไปนี้คงสบายแน่ๆไม่ต้องเดินไปเข้าห้องน้า พอไอ้ทิดไปถึงบ้านแฟนสาว ก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนบ้านของแฟนสาว
แฟนสาวก็เลยชวนไอ้ทิศทานข้าวด้วย เมื่อแฟนสาวเข้าไปจัดสำรับในครัว ฝ่ายไอ้ทิดก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาอีก จึงอุจจาระลงบนเสื่อ เพราะคิดว่าอุจจาระจะเดินได้เหมือนเดิม เมื่ออุจจาระเสร็จไอ้ทิดก็ไล่ให้อุจจาระไปแต่อุจจาระก็ไม่ยอมไป เมื่อแฟนสาวแต่งสำรับข้าวปลาอาหารเสร็จก็เอาอาหารมาให้ไอ้ทิศกิน ไอ้ทิศเห็นดังนั้นก็รีบพับเสื่อแล้วนั่งทับอุจจาระตัวเองเอาไว้ทันที พอนั่งกินข้าวอยู่สักพักแฟนสาวก็บ่นว่า”เหม็นกลิ่นอะไรนะพี่ทิดได้กลิ่นหรือเปล่า” ส่วนไอ้ทิดทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และกว่าว่าแฟนสาวจะจับได้จึงกล่าวลาแฟนสาวกลับบ้านอย่างรีบเร่ง เมื่อไอ้ทิศกลับบ้าน แฟนสาวก็เก็บข้าวปลาอาหารแล้วม้วนเสื่อทันที หลังจากนั้นก็เข้านอน พอถึงเวลารุ่งเช้าแม่ของแฟนสาวก็ทำความสะอาดบ้าน เผอิญได้กลิ่นเหม็นมาจากเสื่อ จึงเปิดเสื่อดูก็เห็นอุจจาระและคิดว่าต้องเป็นอุจจระของไอ้ทิดแน่นอน แกเลยเรียกลูกสาวของแกมาดูเละบอกให้ลูกสาวเอาไปทิ้ง แต่ลูกสาวไม่ยอมก็เลยเกี่ยงกันกับแม่ ส่วนผู้เป็นพ่อนั่งอยู่ใต้ถุนบ้านได้ยินแม่กับลูกเถียงกัน จึงถือพร้าขึ้นมาบนบ้าน แล้วสับไปตรงกลางอุจจาระ ให้เมียกับลูกสาวเอาอุจจาระไปทิ้งคนละครึ่ง ส่วนไอ้ทิดเมื่อได้ยินข่าวเรื่องอุจจาระของตนก็ไม่กล้าไปจีบสาวอีกนับตั้งแต่วันนั้นมา
